Κάνει απαισιοδοξία

Σήμερα από το πρωί, κάνει απαισιοδοξία. Χωρίς κάποιο λόγο. Έτσι απλά! Ξύπνημα, καφές, τσιγάρο, χέσιμο. Όπως κάθε μέρα. Αλλά σήμερα η μέρα είναι διαφορετική, κάνει απαισιοδοξία. Χωρίς λόγο! Και να σου πω και ένα μυστικό; Δεν με νοιάζει ο λόγος. Με ενδιαφέρει ότι κάνει απαισιοδοξία.

Πέρασε και αυτή η μέρα, ήρθε το αύριο. Ένα αύριο απαισιόδοξο. Χωρίς λόγο και αυτό. Όλα πάνε καλά. Όμορφα! Όπως λέω και σε όσους με ρωτούν τι κάνω, πως είμαι: Ησυχία, τάξης και ασφάλεια. Στον κόσμο αρέσει να του λές βαρετά πράγματα. Πουλάει η μιζέρια. Να σε κοιτούν και να νιώθουν ότι είναι καλά. Γίνονται φίλοι σου. Όμορφα πράγματα, άλλωστε είπαμε: Ησυχία, τάξης και ασφάλεια.

Μια μέρα το είπα αυτό σε έναν ταξιτζή  γείτονα, εδώ στην γειτονιά. Μάλλον θα παράκουσε και με παράπονο μου είπε: και γω αγόρι μου, όλη μέρα στο ταξί είμαι… Καμιά ελπίδα! Είχε φανεί λίγο φως στο τούνελ, κάποιος να με καταλαβαίνει.. Αυτό το άτιμο το «και γω» στην αρχή. Που μάλλον δεν ήταν «και γω» αλλά «θέλει μπαταρία το ακουστικό». Αφού με τον παππού δεν έπιασε, είπα να πάω στον γιατρό.

Δεν βρήκα ψυχολόγο, και έκλεισα σε έναν ορθοπεδικό του εοπυυ. Πολύ καλό παιδί, τζιμάνι! Του λέω πως νιώθω και το γιατί, και μου λέει θα κάνουμε μια μικρή επέμβαση στην μέση. Και όλα θα είναι καλά μετά! Δεν κατάλαβα πως η απαισιοδοξία είχε να κάνει με την μέση. Αλλά γιατρός δεν είμαι. Βέβαια, καμιά φορά αν καμιά «φίλη» έχει κανένα θέμα, ρίχνω κανένα μάτι, να πω μια άποψη ρε αδερφέ! Αλλά γιατρός δεν είμαι!

Πέρασε ο καιρός, η απαισιοδοξία έγινε θλίψη, μην σου πω και κατάθλιψη. Πήρα την κιθάρα μου και έπαιξα σε μια πλατεία. Μάζεψα μερικά κέρματα και πήγα σε ένα ψυχίατρο. Από αυτούς που κάνουν καλά τις ψυχές των ανθρώπων και θησαυρίζουν οι φαρμακευτικές. Με πλάκωσε στα χάπια και μου είπε ότι είμαι καλά! Υπήρχε όμως και η εναλλακτική! Αφού ήμουν καλά μπορούσαμε να κάνουμε μερικές συναντήσεις, συνεδρίες τις ονόμασε, για να λύσουμε το θέμα… Θέμα; Μα ήμουν καλά! Και αν δεν ήμουν τι θα κάναμε δηλαδή;

Μάλλον η εγχείριση στην μέση είχε ποιο πολύ λογική.  Ίσως να ήταν εκείνη η λύση και απλά να είχε αποτύχει! Ιατρικά λάθη γίνονται πολύ συχνά. Και στο κάτω κάτω τις γραφής, τι να κάνει σωστά ένας γιατρός που του δίνεις φακελάκι μόνο 500 ευρώ. Σκέφτηκα να πάω να την ξανακάνω! Ποτέ δεν ξέρεις…

Γυρνώντας σπίτι, ένα απόγευμα, από την δουλειά, συνάντησα εκείνον τον πάππου – ταξιτζή! Ξαφνιάστηκα, ήρθε και μου μίλησε πρώτος. Αυτή την φορά άκουγε… «Ρε Δημήτρη» μου είπε «είμαι 60, θα ζήσω 3 χρόνια, τι θα γίνει μετά το ταξί;». Εκείνη την μέρα έκανε απαισιοδοξία και για τον παππού! Νομίζω ότι εκείνη την μέρα με κατάλαβε. Τον άκουσαν να λέει στον περιπτερά μια μέρα, όταν τον ρώτησε τι κάνει, «ησυχία – τάξη  και ασφάλεια».  Και ο περιπτεράς χάρηκε. Και γω στο άκουσμα αυτό, ένιωσα άσχημα, που σε αυτή την γειτονιά, γίναμε 2!

Πυξαράς Δημήτρης