θα σας γράψω μία ιστορία,
μου την είπε χθες ένας ασκητής,
μέσα σε ένα πορνείο,
ήθελε να εξομολογηθεί το πάθημα ενός Σταυροφόρου,
Λίγο πριν αμαρτήσει και αυτός…
Συνάντησα στον Γολγοθά, έναν Σταυροφόρο
Στα γόνατα, κλαίγοντας με λυγμούς
Έχοντας το σπαθί έξω από την θήκη,
Μόνος, κουρασμένος, μου ζήτησε να εξομολογηθεί
Και είπε ο Σταυροφόρος:
Το ταξίδι όταν άρχισα, αυτό της σταυροφορίας
Το ταξίδι όταν άρχισα, αυτό της σταυροφορίας
Βρήκα εμπόδια πολλά
Στο σπαθί μου ορκίστηκα, να κρατήσω ιδανικά
Στην μάχη ποτέ δεν δείλιασα.
Πάλεψα σκληρά, μου δώσανε χρήματα
Στεφάνια, μετάλλια, τιμές
Τον δρόμο της αρετής ακολούθησα, τα ήθη τα χρηστά
Ποτέ δεν κολακεύτηκα για τις νίκες της πολλές
Και στις λίγες ήττες,
Κοίταξα τον ουρανό,
Δύναμη πήρα, τις πληγές να κάνω καλά
Και γιατί καλέ μου Σταυροφόρε,
Κάθεσαι εδώ και κλαις
Θρηνώντας με το σπαθί σου
Το εύλογο, ενάρετο παρελθόν;
Με πρόδωσαν οι άνθρωποι καλέ μου ασκητή,
Αγνώμονες,
βέβηλοι κάθε ίχνους ευεργεσίας
Την τιμή μου σπίλωσαν
Από το Τάγμα μου με έδιωξαν
Με τον πόνο μου γέλασαν,
Και το ψέμα τους στοίχειωσε την ζωή μου
Ποιο φαύλοι από τους
φαύλους έγιναν
Και στην άβυσσο του ψεύδους,
Καταδίκασαν σε πίστη αγαθούς, ενάρετους αδερφούς
Και το σπαθί μόνο μου έμεινε,
Συνέχεια έξω από την θήκη,
Ανίκανο να πολεμήσει το κακό
Αυτά είπε ο Σταυροφόρος τέκνο μου
Σκούπισε να δάκρυα,
Έκρυψε τις πληγές του
Και συνέχισε τον δρόμο του
Και γιατί άγιε άνθρωπε, μου τα λες αυτά, μέσα στο πορνείο;
Ρώτησα τον Ασκητή,
Γιατί η λάσπη, θα σε λερώσει
Αλλά εσύ αν είσαι καθαρός,
Το νερό θα σε λυτρώσει
Μέσα στο σκοτάδι θα φανεί φως
Και όσοι, τον Σταυροφόρο έβλαψαν
Τον πόνο τους δεν απάλυναν με το ψεύδος
Η κακία τους και αν απέδωσε
Στον Σταυροφόρο δεν κατάφεραν κακό,
Στα μάτια του, είδα πως έμεινε,
Κάθε παλιό ιδανικό
Και όταν η στεναχώρια του περάσει
Κάπου, θα ακούσουμε για αυτόν και πάλι κάτι καλό
Όσοι δίνουν τον αγώνα του δεν χάνονται
Και ακόμα όταν ο αγώνας, χαθεί
Θα ξέρουν
Πηγή φωτός ήταν οι πράξεις τους
Τα έργα των άξιων, τα βλέπουν και οι τυφλοί
Χαμογέλασε,
πήγε και αυτός
με την σειρά του να αμαρτήσει
