Η ερωμένη

Από την σκέψη στην δράση,

Και από την δράση εδώ, στην παρακμή.

Άραγε θέλει πολύ σκέψη η παρακμή;

Δεν ξέρω, σταμάτησα να την σκέφτομαι.

Προσπάθησα τουλάχιστον, έλπιζα να την αποφύγω.

Να μην με πιάσει, να ξεφύγω. Λίγο κατάντια;

Και όπως χάζευα το φεγγάρι, τους ανθρώπους να περνούν,

Είπα να αλλάξω μάτια, να βρω δύο άλλα ποιο ρομαντικά.

Δεν μπόρεσα να βρώ, και άφησα το δικά μου τα παρακμιακά.

Να κοιτάζουν από την δικιά τους σκοπιά, και να μην με αφήνουν να μην σκέφτομαι,

Την ερωμένη πολλών μας,

Την παρακμή….

Πυξαράς Δημήτρης