Σκέφτεσαι, το λές;

Ότι σκέφτεσαι να το λες,

Όπου βρεθείς και όπου σταθείς,

Σε Παραλίες, βουνά, ρυάκια και ποτάμια.

Θα χτυπήσεις, θα βραχείς.

Θα πέσεις και θα σηκωθείς.

Ουρές θα κάνουν όσοι σε ακούν,

Όσο είσαι κάτω θα σε περιγελούν,

Μα όταν έρθει η ώρα και αν σηκωθείς,

Μπορεί και να μην μείνει κανείς.

Θα μοιάζεις με αετό , μικρό!

Που στα γεννοφάσκια του, ήταν πολύ χαζό!

Μα τώρα σαν ανοίγει τα φτερά, όλο τριγύρω πετά!

Και τον χαζεύουν όλοι αυτοί, που τώρα εσένα περιγελούν!

Και όλα αυτά με πράγματα απλά,

Με λέξις ίσως και χωρίς ιδανικά,

Θα σου μοιάζουν πολύ απλά,

Τότε που θα έχεις δικά σου φτερά!

Και αν είσαι και λίγο ντροπαλός,

Και δεν σε παίρνει να μιλάς πολύ πολύ,

Σκέψου λίγο τον μικρό μας αετό…

Πυξαράς Δημήτρης