Είναι κάτι στιγμές που λές βαρέθηκα.
Κοιτάς τριγύρω σου και αναγουλιάζεις.
Κοιτάς τριγύρω σου και αναγουλιάζεις.
Κλαίς, βρίζεις, ξεσπάς. Δεν αλλάζεις κάτι.
Η ίδια ρουτίνα κάθε μέρα, κάθε ώρα κάθε στιγμή.
Και μετά μου λες ξανά, βαρέθηκα.
Και όλα πάλι από την αρχή.
Μια αρχή βαρετή, ανιαρή και σάπια.
Που δεν αλλάζει και σε βολεύει.
Μια αρχή βαρετή, ανιαρή και σάπια.
Που δεν αλλάζει και σε βολεύει.
Και γω βαρέθηκα. Και γω σας βαρέθηκα…
Και αυτές οι στιγμές δεν περνάνε.
Και αυτές οι στιγμές δεν περνάνε.
Δεν πάνε πουθενά, είναι εδώ και μας περιμένουν.
Και συ βαριέσαι, και γω βαριέμαι…
Περνάν οι μέρες, οι νύχτες, οι μήνες.
Απαισιοδοξία, λύπη, θυμός.
Και μετά μου λες, βαρέθηκα..
Και μετά μου λες, βαρέθηκα..
Πυξαράς Δημήτρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου