Στις θέλησης το ταξίδι

Και αν έκανα ταξίδια μακρινά

Και αν το μυαλό βγήκε βόλτα για να ξεχάσει

Κάτι μου φωνάζει πίσω από τα αυτιά

Μια ζωή χαμένη,

Που δεν λέει να αλλάξει

Και πήγα και έγινα, ναυτικός

Σε θάλασσες μα και σε ποτάμια

Τους σκάρτους να τους παίρνει μακριά ο αφρός

Που κάνει η προπέλα σαν γυρνάει…

Και πέρασε για άλλη μια φορά ο καιρός

Και λίγο πολύ, όλα ήταν ίδια!

Στον τοίχο βαρούσαμε το κεφάλι μας,

Πατούσαμε σε στάχτες και αποκαΐδια…

Σκέψεις και ελπίδες μείναν ορφανές

Τα θέλω μας, ξεχασμένα γερόντια

Ήρωες μια εποχής μακρινής.

Και αν έκανα ταξίδια μακρινά,

Την δύναμη ποτέ μου δεν βρήκα,

Τα θέλω μου να βάλω μπροστά!

Πυξαράς Δημήτρης