Κρασί κόκκινο Ξυρό

Δεν θέλω τίποτα παραπάνω από το να πεθάνω ήρεμος.

Μια όμορφη μέρα, με ήλιο, ζέστη, θάλασσα και κρασί.

Κρασί κόκκινο ξυρό, και ας μην το πίνω.

 Να μυρίζω απλά το άρωμα του…

Να θυμάμαι την γεύση του…

Δίπλα στην θάλασσα, μόνος με το κρασί μου!

Αυτό το κρασί, την μόνη μου αγάπη…

Να το κοιτώ και να το μυρίζω…

Να μου χαμογελά, να το ερωτευτώ για άλλη μια φορά…

Κρασί που δεν θα πιω, μα την καρδιά μου θα γεμίσει…

Να μου θυμίσει πως είναι να τελειώνει…

Μα αυτή την φορά να μην τελειώνει αυτό, να τελειώνω εγώ…

Με τον βλάκα Χάρο, τον ψεύτη,

να παρακαλώ για μια στιγμή ακόμα

Την βάρκα να μην βάλει μπρος

Το νόμισμα μου να μην πάρει

Να είναι η αναμονή γλυκιά,

Και η αγονία πικρή

Και όλα αυτά, για μια στιγμή ακόμη με το γλυκό κρασί μου

Χάρε μου, τι γλυκιά αίσθηση… Διώξε το κρασί… Μην μας δει να φεύγουμε

Και μέχρι να φύγει, πες καμιά μαλακία να περάσει η ώρα…

Από αυτές που έλεγα και γω κάποτε…

Πυξαράς Δημήτρης