Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

Οι Καφεπότες

του Joseph Goebbels

 Θεωρούμε απαραίτητο να ασχοληθούμε με ένα επίκαιρο ζήτημα. Το πρόβλημα είναι η
έλλειψη καφέ που παρουσιάστηκε σε διάφορα σημεία του Reich, και δεν έχει
αποκατασταθεί ακόμη.


Είναι πράγματι περισσότερο θλιβερό ότι αναγκάζεται κάποιος να μιλήσει δημοσίως για
αυτό το θέμα. Ωστόσο, υπάρχει μια συγκεκριμένη κατηγορία από τους σύγχρονούς μας
οι οποίοι αρέσκονται να εκμεταλλεύονται κάθε Γερμανική έλλειψη για να
διασκεδάσουν ή να υπονομεύσουν το Εθνικό-Σοσιαλιστικό καθεστώς.
 
Ο καφές αποτελεί μετά βίας βιοτική αναγκαιότητα, ή μια απαραίτητη ικανοποίηση.
Είναι σίγουρα κάτι το ευχάριστο. Η κουβέντα κυλά με ένα φλιτζάνι καφέ, σωστά; Η
ελάττωση της κατανάλωσης του καφέ, ή ακόμη και η παύση για ένα διάστημα, ωστόσο,
σπανίως βλάπτει την υγεία κάποιου. Τουναντίον, κατ’ ακρίβειαν. Είναι γεγονός ότι,
όπως είπε και ο Mussolini στην ομιλία του στο May Field, ο Εθνικό-Σοσιαλισμός και ο
Φασισμός έχουν μια κοινή απέχθεια για την άνετη και την ευχάριστη ζωή.

Εάν ο καφές είναι σε μικρές ποσότητες για ένα διάστημα, τότε είναι μετά βίας βιώσιμη
αναγκαιότητα. Εάν βρίσκονταν σε έλλειψη οι πατάτες ή το ψωμί, θα ήταν τελείως
διαφορετική η κατάσταση, δηλαδή προϊόντα που είναι απαραίτητα για την καθημερινή
ζωή. Ο καφές είναι ένα καθαρό αντικείμενο πολυτελείας που το απολαμβάνει κάποιος
όταν το έχει, αλλά μπορεί εύκολα να το σταματήσει όταν υπάρχει αναγκαιότητα ή όταν
το απαιτούν οι οικονομικές πιέσεις.

Εάν ο καφές είναι σε μικρές ποσότητες, κάθε Γερμανός πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό δεν
συμβαίνει επειδή η κακία της κυβέρνησης δεν σκοπεύει να αφήσει τον λαό να
απολαύσει ένα φλιτζάνι καφέ, αλλά μάλλον εξαιτίας της εθνικής ανάγκης, μια
οικονομική προϋπόθεση με δεδομένη την κατάσταση της Γερμανίας, την οποία ο λαός
θα πρέπει να αποδεχτεί.

Το καθήκον κάθε αφοσιωμένου ατόμου σε μια τέτοια κατάσταση είναι να μειώσει ή να
σταματήσει εντελώς την κατανάλωση του εν λόγω προϊόντος πολυτελείας, και να
ξαναρχίσει μόνο όταν οι επαρκείς προμήθειες είναι πάλι διαθέσιμες, όταν το πρόβλημα
θα έχει ξεπερασθεί.

Οι λόγοι για αυτή την έλλειψη στονκαφέ, η οποία ακόμη δεν έχει αποκατασταθεί
εντελώς, είναι πασιφανείς. Έχουν να κάνουν με τα συναλλαγματικά αποθέματα και τις
εξαγωγές. Η κατάσταση έγινε καταφανής νωρίς τον Ιανουάριο. Πρέπει κανείς να
θυμάται ότι η κατανάλωση καφέ στη Γερμανία έχει αυξηθεί περίπου στο 50% από το
1933. 2.160.000 σακιά καφέ εισήχθησαν το 1933, 3.290.000 το 1938. Η κατανάλωση
καφέ στη Γερμανία δεν έχει μειωθεί, αλλά αντιθέτως έχει αυξηθεί δραματικά από όταν
ο Führer ανέλαβε την εξουσία·η διαφορά είναι ότι περισσότερος κόσμος πίνει καφέ.
  
Αυτή είναι μια σοσιαλιστική εξέλιξη. Το 1932 μόνο οι ευδαίμονες έπιναν καφέ. Οι
άνεργοι δεν είχαν χρήματα για να αγοράσουν καφέ, άρα δεν υπήρχε έλλειψη. Αλλά
τώρα τα επτά εκατομμύρια οι οποίοι ήταν άνεργοι το 1932 είναι εργαζόμενοι. Τώρα
έχουν και πάλι τη δυνατότητα να απολαύσουν τις χαρές της ζωής. Αυτό αναπόφευκτα
οδηγεί σε περιστασιακές ελλείψεις σε κάποιες περιοχές όπου το φαγητό και οι
προμήθειές μας χρειάζονται ενισχύσεις.

Πρέπει κάθε Γερμανός να είναι ευχαριστημένος που οι αυξητικοί αριθμοί του λαού μας
μπορούν να απολαύσουν τις χαρές της ζωής, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα είναι μια
περιστασιακή προσωπική δυσκολία.

Το γεγονός ότι πρέπει να περιορίσουμε την κατανάλωση του καφέ τρόπον τινά και ότι
δεν μπορούμε να εισαγάγουμε περισσότερο καφέ είναι το αποτέλεσμα των ελλείψεων
στο συνάλλαγμα, το οποίο όλοι ξέρουν ότι χρειαζόμαστε για πράγματα πολύ πιο
σημαντικά από τον καφέ. Δεν είναι ζήτημα του τύπου “όπλα αντί για καφέ”, αλλά με
δεδομένη την παγκόσμια τάξη θεωρούμε πιο σημαντική την ενίσχυση των
στρατιωτικών μας δυνάμεων από τον εφοδιασμό των καφεποτών με όσο καφέ
επιθυμούν. Μετά βίας χρειάζεται να προσθέσουμε ότι δεν έχουμε την πρόθεση ή την
ικανότητα να πληρώσουμε για τον καφέ που εισαγάγουμε σε μετρητά. Πρέπει να
πληρώσουμε για τις εισαγωγές μας με Γερμανικά προϊόντα που εξαγάγουμε.

Ο καφές στη Γερμανία είναι απλώς ένα σημαντικό αφέψημα. Δεν είναι καθημερινό
ποτό για τις μεγάλες εργατικές μάζες, για τις οποίες είναι πολύ ακριβός. Ακόμη, το
οικονομικό βαρόμετρο δείχνει ότι ότι υπάρχει μια δραματική αύξηση στην κατανάλωση
καφέ από την προ-πολεμική περίοδο. Η κατά κεφαλήν κατανάλωση το 1913 ήταν 2
κιλογραμμάρια, 1,6 το 1932 και 2,3 το 1938. Η κατάσταση είναι σε απόλυτη τάξη.

Αλλά για μερικές εβδομάδες μπορούσε να δει κανείς ολόκληρες ουρές από λάτρεις του
καφέ έξω από καταστήματα στις μεγαλουπόλεις. Ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου ο
οποίος δεν έπινε ποτέ καφέ πρωθύστερα ένοιωσε ξαφνικά την ανάγκη να ανακοινώσει
την προτίμησή του σε αυτόν. Αυτό δεν ήταν απλώς αισχρό, ήταν σκάνδαλο.
  
Πριν αρκετό καιρό ένας επιφανείς ξένος ο οποίος ήταν φίλα προσκείμενος στον
Εθνικο-Σοσιαλισμός παρατήρησε τις ουρές έξω απ’τα καταστήματα στους δρόμους του
Βερολίνου. Νόμιζε ότι θα έπρεπε να περιμένουν στις ουρές για πατάτες ή ψωμί. Όταν
ανακάλυψε πως αυτοί οι άνθρωποι περίμεναν στις ουρές για καφέ, μπόρεσε μόνο να
κουνήσει το κεφάλι του.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μερικοί άνθρωποι ικανοποιούνται να συσσωρεύουν τον
καφέ. Το έκαναν αυτό εν μέρει για να σιγουρέψουν το δικό τους απόθεμα -λες και ο
καφές είναι βιοτική αναγκαιότητα- αλλά και εν μέρει για να δημιουργήσουν δυσκολίες
για την Εθνικο-Σοσιαλιστική κυβέρνηση. Επί παραδείγματι, μια γυναίκα από τους
καλύτερους κύκλους του Βερολίνου στην περιοχή του Wilmersdorf συνελήφθη με οχτώ
τέταρτα της λίβρας από καφέ τα οποία είχε αγοράσει από διάφορα καταστήματα.
Εξήγησε πως ήθελε να βεβαιωθεί ότι θα είχε αρκετά. Λοιπόν, αυτή είναι μια οπτική.
Τέτοιοι άνθρωποι είναι φυσικά μια γελοία μειοψηφία, αλλά βρίσκονται σε θέση να
βλάψουν το καλό όνομα του λαού μας. Και είναι πάντα οι ίδιοι άνθρωποι.

Δίνουνδιστακτικά στην εκστρατεία Winter Relief, καταχρώνται την Εθνικο-Σοσιαλιστική
κυβέρνηση και το Εθνικο-Σοσιαλιστικό κίνημα, αντιτίθενται σε ό,τι κάνουμε, δειλιάζουν
σε κάθε κρίση, βρίσκουν τον κομματικό αρχιφύλακα της γειτονιάς τους στο κτίριότους
ως ενόχληση, είναι πιστοί υποστηρικτές θρησκευτικών κινημάτων, λατρεύουν τους
πολιτικούς σατιριστές, και ενημερώνονται για την επικαιρότητα από ξένους
ραδιοφωνικούς σταθμούς ή εφημερίδες.

Φυσικά δεν θεωρούν ότι είναι υποδεέστερο της αξιοπρέπειάς τους να απολαύσουν τα
ευεργετήματα του Εθνικο-Σοσιαλιστικού κράτους. Η ευχαριστία τους είναι να
ψηφίσουν πρόσχαρα όχι στο δημοψήφισμα για την έγκριση της ένταξης της Αυστρίας
στο Reich. Δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει εθνική πειθαρχία. Η πολιτική συμπεριφορά τους
είναι αισχρή. Ό,τι έρχεται απέξω είναι πρωτοκλασάτο, ενώ ό,τι κάνουμε εμείς είναι
σοκαριστικό.
  

Είναι φυσικά αυτονόητο για πολλά μέλη του κόμματος όχι μόνο να μειώσουν, αλλά να
εξαλείψουν την κατανάλωσή τους σε τρόφιμα ή αντικείμενα πολυτελείας που
  βρίσκονται σε μικρή προμήθεια στη Γερμανία. Τα παλιά μέλη του κόμματος έχουν μάθει στα πολλά χρόνια αγώνα να προσέχουν την υγεία του λαού. Αυτά τα παλιά μέλη του κόμματος, ωστόσο, εξοργίζονται όταν βλέπουν ότι οι προνομιούχοι του σεβασμού τους είναι αυτοί οι επιπόλαιοι και απερίσκεπτοι άνθρωποι οι οποίοι είχαν τόσο λίγο να κάνουν με την άνοδο του Εθνικό-Σοσιαλισμού στην εξουσία, όσο έχουν να κάνουν μαζί του και με τις τωρινές του προσπάθειες.  

Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν την ευφυΐα να δουν ότι η Γερμανία σήμερα πολεμά για
την οικονομική της υπόσταση που θα καθορίσει το ίδιο της το μέλλον. Εάν η μάχη
φέρει ακόμη και μερικές ενοχλήσεις, αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν αρκετούς λόγους για
να κριτικάρουν το Εθνικο-Σοσιαλιστικό κράτος, θα ξεχάσουν την πρωθύστερη επιτυχία
του και θα κλάψουν για το χαμένο τους φλιτζάνι καφέ. Μερικές εβδομάδες πριν, ο
εχθρικός ξένος τύπος κυκλοφόρησε φωτογραφίες με ουρές αυτών των ποτών του καφέ
και των φίλων τους έξω από καταστήματα. Φυσικά, ο εχθρικός τύπος δεν είπε ότι
περίμεναν για καφέ, αλλά αντιθέτως ισχυρίστηκαν πως περίμεναν για πατάτες ή ψωμί
και διέδωσαν στον κόσμο μύθους ότι είχε ξεσπάσει πείνα στη Γερμανία.
 

Δεν θεωρούμε σοβαρά υπολογίσιμους αυτούς τους ηλίθιους και επιπόλαιους
ανθρώπους, εκτός εάν η συμπεριφορά τους βλάπτει το κύρος της Γερμανίας στον
κόσμο. Αυτό συνέβη εδώ


Αυτοί οι άνθρωποι, σύμφωνα με το νόμο, δεν έχουν λόγο να διαμαρτύρονται για τις
οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Γερμανία. Δεν διαδήλωσαν το 1919 όταν η
Συνθήκη των Βερσαλλιών μας ανάγκασε να παραδώσουμε όλες τις αποικίες μας.
Υπήρξαν κάποιοι που διαδήλωσαν. Δεν αντιτάχθηκαν με κανένα τρόπο στο Σχέδιο
Dawes ή στη Νέα Συνθήκη, η οποία καταβρόχθισε και τους τελευταίους οικονομικούς
μας πόρους. Κατ’ ακρίβειαν, μας στιγμάτισαν ως προδότες όταν εμείς αντιταχθήκαμε.
  

Η άνανδρη συγκατάθεσή τους εξηγεί γιατί η Γερμανία δεν έχει πλέον αποικίες, και
επομένως δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες μας από τους δικούς μας πόρους. Δεν
υπάρχει αμφιβολία ότι εάν η επιστροφή των αποικιών της Γερμανίας γινόταν ξαφνικά
φλέγον θέμα, αυτοί οι άνθρωποι θα γκρίνιαζαν, θα παραπονιόταν, θα κατέκριναν και
θα προμήνυαν έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο. Οφείλω να πω προς αυτές τις διανοητικές
 ψυχές ότι δεν έχουμε καμία πρόθεση επ’ ουδενί να λάβουμε υπόψιν τις τρυφερές ευαισθησίες τους με το να αλλάξουμε τις οικονομικές μας πολιτικές, οι οποίες εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τις ανάγκες ολόκληρου του Γερμανικού λαού, και ειδικά του εργατικού λαού.

Αυτοί οι αγαπητοί μας άνθρωποι θα πρέπει απλώς να διδαχθούν την υπομονή και την
προσαρμογή στην εκάστοτε παρούσα κατάσταση. Στη χειρότερη περίπτωση, θα
απολαμβάνουν λιγότερο συχνά το να παραπονιούνται για το κόμμα και το κράτος
μεένα φλιτζάνι καφέ, λέγοντας πράγματα όπως: “Ακούσατε, Κυρία Meyer, ότι ο νέος
αρχιφύλακας της γειτονιάς μας είναι ο θυρωρός μας; Τι να πει κανείς; Ο σύζυγός μου
λέει ότι αυτό είναι Μπολσεβικισμός. Αλλά μην διαρρεύσει. Δεν θέλουμε καθόλου
δυσαρέσκεια!”

Οι παλιοί Εθνικό-Σοσιαλιστές δεν δίνουν σημασία σε ανθρώπους οι οποίοι μιλούν και
κακολογούν τοιουτοτρόπως. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, ωστόσο, το γεγονός ότι
αυτοί οι καφεπότες χρησιμοποιούν μια γελοία έλλειψη στον καφέ που τίμιοι άνθρωποι
δεν ανησυχούν στο ελάχιστο να σταθούν στην ουρά έξω από τα καταστήματα λες και
έχει ξεσπάσει λιμός στη Γερμανία. Όλο αυτό είναι οδυνηρό και επίφοβο, και δεν
θέλουμε να δούμε ξανά τέτοιες εικόνες στο μέλλον.

Έχουμε δει μέσα απ’ αυτό ότι αυτές οι ουρές για τον καφέ έχουν εξαφανισθεί από τις
Γερμανικές πόλεις. Οι τίμιοι άνθρωποι, όποτε ο καφές διατίθεται σε μικρές ποσότητες
-όπως σήμερα- είτε μειώνουν την κατανάλωσή τους ή παύουν εξ ολοκλήρου να τον
καταναλώνουν. Οι καφεπότες μπορούν να περιμένουν μέχρι να υπάρξει ξανά αρκετός
καφές. Τότε θα μπορούν να επιστρέψουν στις καφεϊνογιορτές τους και να λένε
πράγματα του τύπου “Λοιπόν, Κυρία Meyer, τι λες για αυτό; Η κατάσταση είναι αρκετά
άσχημη, είναι πράγματι αρκετά άσχημη!”
  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου