Ένα γράμμα που δεν θα σταλεί σχεδόν ποτέ

Είναι Πέμπτη βράδυ, ξημερώματα. Όλο το βράδυ είχα κλειστό το κινητό μου. Σε λίγες ώρες θα πρέπει να πάω στην δουλειά. Τι ρουτίνα. Έχω να σε δω από την Δευτέρα. Να σε δώ, να σε μυρίσω, να σε αγγίξω. Απόψε πήρα μια απόφαση, για το καλό και των δυο μας, να μην σε ξαναδώ. Στο είπα πολλές φορές, θα τελειώσει σε ένα βράδυ. Έτσι σε μια στιγμή, σε ένα γαμημένο γύρισμα του μυαλού. Είμαι ψυχωτικός μαζί σου. Νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει και οι 2! Και το πούστικο το σκοινί το τραβάς μέχρι εκεί που δεν πάει. Δεν θα μας βγει σε καλό. Σχεδόν 3 χρόνια τώρα, όλα πάνε καλά, πλάκα, γούστα, τρυφερότητα, Καυγάδες. Αλλά αυτοί οι καυγάδες, όλο και ποιο έντονοι. Θα είναι πάρα πολύ δύσκολο και για τους δυο μας, όσο για σένα άλλο τόσο, ίσως και ποιο πολύ, για μένα. Σου υπόσχομαι να στο κάνω ποιο εύκολο, να σε βοηθήσω, θα ακούς και θα μαθαίνεις ότι είμαι ευτυχισμένος, ότι περνάω καλά. Θα κάνω μια νέα αρχή, και εσύ το ίδιο. Και αν πιάσει έπιασε. Δεν θα πιάσει αλλά εσύ δεν θα το ξες. Με τα πολλά, θα έρθει η στιγμή που ο καθένας θα πάρει τον δρόμο του, εγώ ένα γαμημένο ταλαντούχο κοπρόσκυλο. Εσύ, ένας λαμπερός άγγελος που θα ανοίξεις τα φτερά σου για κάτι νέο. Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις! Κάπου εκεί θα σε παρατηρώ από μακριά… Ότι περάσαμε θέλω να το θυμάσαι και να χαμογελάς. Να σκέφτεσαι ότι ήταν μια τυχαία συνάντηση, ένα απόγευμα με ήλιο, που είχες αργήσει. Από αυτές τις ιδανικές τυχαίες συναντήσεις, που κάθε άνθρωπος θα ευχόταν να του τύχει. Πόσοι εκεί έξω, άραγε, έχουν βρει τυχαία το άλλο τους μισό; Ωραίες αναμνήσεις και αισθήματα! Θα μείνουν ωραίες. Αυτές τις σκέψεις μου, θα τις μάθεις όταν θα έχεις πλέον βρει τον δρόμο σου, όταν θα είσαι αλλού. Όταν δεν θα υπάρχει πλέον επιλογή επιστροφής. Όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να ξέρεις ότι ο βούρκος με τον οποίο είχες μπλέξει, μαζί σου ήθελε να είναι διαφορετικός. Είναι Πέμπτη, 5,30 το πρωί. Άλλοι λένε καληνύχτα, μερικοί καλημέρα, μερικοί και τα 2 όπως ο καντινιέρης που τρώγαμε κάθε βράδυ λίγο πριν το ξημέρωμα μαζί. Εγώ απλά θέλω να σου ευχηθώ καλή τύχη! Σίγουρα, εμείς οι 2 κάπου κάποτε θα βρεθούμε μαζί ξανά, γυρεύοντας την δεύτερη ευκαιρία που δεν πρέπει να υπάρχει τώρα…
Θα μου λείπεις για πάντα

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012